♥ Kisah Salesgirl Yang Takde Nilai Sivik

Kali nih mau citer pasal kejadian yang berlaku semalam semasa saya sedang berwindow shopping di Plaza Masalam, Shah Alam semalam. Niat ke sana nak kolek ic my boy kat JPN tuh. Alang-alang dah sampai sana g la ronda-ronda sat. Time ronda-ronda tuh saya termasuk la satu kedai jual baju-baju budak yang berdekatan ngan kedai Nyonya Kitchen. Pada sapa yang selalu g sana mesti tau kan. Tak leh mention namanyer kat sini kang kena saman lak huhuhu~

Saya nih memang pantang masuk kedai yang jual baju budak-budak biasa la pemboros huhuhu~ Tapi pas kejadian yang berlaku nih saya memang tobat la nak g kedai tuh lagi. Panjang beno intronyer bila nak citer nih yer tak hihihi~ Jap ngah menunggu idea sampai bagi menerangkan kejadian tersebut dalam bentuk dan penggunaan frasa yang paling berhemah.

Ok! Dah masuk kedai tuh saya pon belek-belek la baju-baju lam kedai tuh. Pekedainyer ada lima orang [ tak tau la memang staff kedai tuh atau staff kedai tuh bawak kawan-kawan dia dok melepak ]. Time tuh lak hanya saya je customer yang ada lam kedai. Bila saya masuk n belek-belek baju, kesemua lima-lima staff tadi folo saya. Kalo nak assist may b sorang cukup la kot kan nih tak kesemua lima-limanyer folo saya membelek barang. Memang sebab boring takde keje atau may b sebab takut saya nak mencopet baju lam tuh [ time tuh beg sandang saya leh tahan beso la ]. 

Saya pon wat dono la sambil terus membelek baju-baju [lebih kepada membelek harga sebenarnya ] sambil diiringi hilai tawa dan sore dorang sumer berborak. Bayangkan sambil ngekor saya sambil dorang dok berborak dalam nada sore yang tinggi [ bagi saya la.. dah saya sorang je lam tuh  n suasana bukan bising pon.. bising pasal dorang yer la ]. Tetiba salah seoarang dari minah staff tadi bersin dan tanpa segan silu dan tawaduknyer DIA DENGAN SELAMBA KODOKNYER DISAKSIKAN DENGAN MATA SAYA SENDIRI, MENGAMBIL BAJU YANG KAT ATAS RAK TUH WAT TUTUP IDUNG DIA. BAJU YANG DIA AMBIL ADALAH BAJU UNTUK DIJUAL DAN BARU TADI SAYA DOK BELEK!!!

Erk! Saya masih berfikiran positif sebab biasa la kalo idong dah gatal nak bersin tuh kita pon pakai capai je la apa pun untuk tutup idong kan sebab time bersin selalu kita tutup mata mana la nampak kan. But bagi kita yang waras nih selalu capai towel or tisu or paling teruk pon capai ujong baju sendiri. So saya positif thinking yang dia akan segan ngan saya n amik baju tuh g letak kat dalam dan takkan dijual.

Tapi nan ado! dia leh bantai gelak ngan kengkawan dia. N kengkawan dia yang lagi pat orang tuh pon memang otak tiga suku dok ketawakan dia. Saya yang sengsorang nih dok terkebil-kebil sebab dia juz letak balik baju tuh kat tempat dia capai tadi. May b dia ingat saya tak pasan kot tapi kalo dah bersin ngalahkan gajah takkan la saya tak terperanjat n tak tertengok dia kan? 

Adoiyaiiiiiiii terus potong niat saya nak membeli belah kat situ. Terus kuar dari kedai tuh n tak berpaling lagi [ cam lagu Slam lak huhuhu~ ]. Kalo ikut hati mau gak bambu budak tadi tuh tapi memikirkan saya hanya sorang dan mereka berlima tak jadi la nak wat kepoh.

Haih! takde kesedaran sivik langsung! Then memang tak reti malu or segan dengan orang. Apa la nak jadi ngan bebudak skang [ saya rasa orang tuh budak lagi sebab tak leh nak pikir guna otak atau dalam erti kata lain masih mumaiyiz ]. Bengong tul. Kalo pikir-pikir memang geli tul. Ntah berapa banyak la baju yang ada lam kedai tuh yang ada sisa-sisa kumbahan dorang n mungkin gak baju yang saya belek-belek tadi [ sebelum kejadian tersebut berlaku ] ada sisa-sisa tuh n saya dah terpegang. Adeh! rasa cam nak samak pon ada tangan nih.

Huhuhu! potong betul la! Terus g Tutti Fruti makan eskrim bagi menyejukkan kembali hati.